Het heeft even geduurd, maar hier komt het vervolg.
In het vorige blog heb ik het al gehad over de wat jongere indigo kinderen en hoe daarmee om te gaan. Zoals ik al aangaf, kom ik nu in mijn praktijk veel andere ouders tegen.
Na de peuter/kleuter tijd komt het basisonderwijs. Helaas, kent men de weg en de kenmerken van deze kinderen niet. Hierdoor zijn ze ook nog eens kwetsbaar. Vaak zijn ze heel slim, en vervelen zich zo erg, dat opletten er niet meer bij is, wegdromen uit het raam dan maar.
Hierdoor missen ze weer stukken in de lessen, die ze nog niet wisten, en dit gaat meestal van kwaad naar erger. Waarbij dan ook nog vaak voorkomt dat ze denken dat de leraar/lerares hun misschien niet mag, of ze vinden de leraar/lerares stom, omdat iemand uit de klas zomaar op zijn/haar kop kreeg.
Ze zien vriendjes of vriendinnetjes andere vriendjes of vriendinnetjes plagen of pesten, en hun rechtvaardigheidsgevoel komt in het geding. Bedenk, dat ze heel loyaal zijn, maar het verschrikkelijk vinden om iets dergelijks te zien. Hun vriendje of vriendinnetje pest of wordt gepest. Helaas worden ze door de manier hoe ze zich dan opstellen, vaak ook de gepeste.
En een enkel keer hoor ik wel dat ze ook de pester worden.
Hoewel het mij toentertijd niet goed is afgegaan, in het opmerken en beschermen van mijn zoon, hoop ik toch, nu terugkijkend andere ouders raad te kunnen geven.
Wat heb ik terugkijkend, denk ik, misschien toch anders kunnen doen?
Mijn zoon wilde van de school af, na veel praten op de school, liet ik hem toch op dezelfde school. Nu zou ik geen moment meer twijfelen en op zoek gaan naar een andere passende school.
Luisteren naar advies en raad van anderen, ook spijt van, vooral mensen die totaal niet weten wat er speelt en graag oordelen. Achteraf had ik naar mijn gevoel moeten luisteren.
Beter moeten opmerken, dat er meer speelde, naar mijn idee had mijn zoon genoeg vriendjes, nadat ik vorig jaar eens met een moeder van één van die vriendjes praatte, drong het tot me door, dat hij inderdaad met de "nerds" in de klas omging. Waar dus niets mis mee is!!
Maar toch een teken dat er wel iets speelt.
Hoewel ik altijd bij het ziek zijn van mijn zoon naar de dokter ging, had ik misschien beter moeten optreden. Hoewel ik me daarbij afvraag of het enige nut had gehad, gezien zijn spijbelgedrag.
Toch is het wel een teken als een kind steeds ziek is, kortom kijk niet alleen naar fysiek ziek zijn, maar kijk eens wat erachter kan steken.
En ga samen iets ondernemen, door omstandigheden deed/kon het niet meer, maar samen met mijn zoon wandelde ik vroeger van Wassenaar naar Scheveningen. Ja, hij was nog erg jong, maar vond het heerlijk.
Het versterkt de band, en al wandelend, kom je soms heel wat aan de weet.
Tot zover, het basisonderwijs. Het volgende stuk gaat over het voortgezet onderwijs en indigo kinderen.
